Hipoterapia i konie
Hipoterapia , czym jest i na czym polega?
Hipoterapia jest metodą rehabilitacji psychoruchowej po przez kontakt z żywym i magicznym zwierzęciem jakim jest koń.
Podzielona na trzy rodzaje działań:
1) Fizjoterapia na koniu.
2) Psychopedagogiczna jazda konna.
3) Terapia po przez kontakt z koniem.
Hipoterapia ma wielokierunkowy wpływ na ludzki organizm. Jest metodą wspomagającą oraz uzupełniającą główne sposoby leczenia. Tworzona więź z żywym, ogromnym zwierzęciem przywraca pacjentom sprawność fizyczną jak i psychiczną.
Pacjent siedząc na grzbiecie konia otrzymuje szereg bodźców wprawiających ciało w ruch, poruszając się w ten sam sposób co osoba sprawna. Miednica, tułów oraz obręcz barkowa są poruszane według wzorca chodu ludzkiego.
Ponadto istnieje aspekt psychologiczny – obcowanie z koniem aktywizuje sferę sensoryczną, odczuwanie zapachu, ciepła, poczucie świadomości własnego ciała oraz przynależności.
-------------------------------
Hipoterapia krok po kroku
Hipoterapia dzięki swym ogromnym możliwością, poprawia a w wielu przypadkach przywraca stan zdrowia i sprawność w sferze ruchowej jak i psychicznej.
Ważna jest systematyczność uczęszczania pacjenta w terapii (minimum raz w tygodniu). Pierwsze spotkanie Hipoterapeuty z Pacjentem oraz jego Opiekunem jest dokładną konsultacją, w trakcie której Terapeuta zakłada kartę, rozpoznaje przypadek oraz przeprowadza wywiad. W niektórych przypadkach, jeżeli zaistnieje taka potrzeba, Hipoterapeuta konsultuje program zajęć z głównym lekarzem prowadzącym.
Kolejnym krokiem jest zaplanowanie scenariuszy zajęć przez Terapeutę w oparciu o uzyskane informacje oraz otrzymaną diagnozę lekarską. Hipoterapeuta zakłada dokumentację indywidualnie dostosowana do uczestnika zajęć, w której to znajduje się rozpoznanie – cele- przebieg terapii oraz wnioski.
Zajęcia trwają przeważnie 30 minut. Pacjent siedzi na grzbiecie konia bez siodła, trzymając dłońmi specjalistyczny pas do hipoterapii. Jeżeli istnieje potrzeba, Hipoterapeuta siedzi na grzbiecie konia wraz z Pacjentem. W pozostałych przypadkach Terapeuta stoi i asekuruje z ziemi. Zawsze w trakcie trwania zajęć, obecny jest Pomocnik, który prowadzi i steruje zwierzęciem.
-------------------------------
Przeciwskazania do hipoterapii
PRZECIWSKAZANIA BEZWZGLĘDNE:
- uczulenie na sierść, zapach, pot konia;
- nietolerancja hipoterapii przez pacjenta (np. lęk, agresja);
- niewygojone rany;
- ostre choroby infekcyjne;
- podwyższona temperatura;
- wzmożone ciśnienie śródgałkowe, odklejanie się siatkówki oka;
- brak kontroli czynnej pozycji siedzącej;
- niestabilność kręgów szyjnych;
- zwichnięcia stawów biodrowych;
- skolioza powyżej 20° według Cobba;
- choroby mięśni (poniżej 3 punktów w skali Lowetta);
- ostra stany zaburzeń oraz chorób psychicznych;
PRZECIWSKAZANIA WZGLĘDNE:
- upośledzenie umysłowe w stopniu głębokim;
- padaczka;
- utrwalone zniekształcenia, przykurcze, ograniczenia zakresu ruchu układu kostno- stawowego;
- zaburzenia mineralizacji kości;
- dyskopatia;
- przepuklina oponowo-rdzeniowa;
- schorzenia okulistyczne;
-------------------------------
Koń „hippos” jako pośrednik terapii
.
Na podstawie licznych obserwacji i raportów traktujących o możliwościach zastosowania konia i jego korzystnym wpływie na człowieka - powstała koncepcja przyporządkowania konia i jego terapeutycznej funkcji do trzech dziedzin równocześnie: medycyny, pedagogiki oraz sportu.
Zmysł wzroku
Swój zamglony obraz poprawiają niesamowitym wyczuleniem na najmniejszy ruch, którego oko człowieka nie jest w stanie zauważyć. W rozpoznaniu obiektu pomaga im słuch oraz wspaniały zmysł węchu.
Oczy koni są ośmiokrotnie większe niż oczy ludzi, osadzone po bokach, dają możliwość widzenia panoramicznego. Posiadają jednak kilka martwych punktów – powyżej linii szyi i grzbietu, pod szyją, pod brzuchem, oraz bezpośrednio z tyłu.
Duże źrenice koni oraz ich błona odblaskowa sprawiają, że konie dobrze widzą w nocy. Pomimo, że wzrok koni w nocy jest ostrzejszych niż u ludzi, jednak nie jest to wzrok na tyle ostry, aby zwierzęta widziały szczegóły przedmiotów. Ważną kwestią jest akomadacja wzroku konia w ciemności, czyli adaptacji do światła poprzez skurcz źrenic, a do ciemności poprzez ich rozszerzenie. Ludzkie oko na akomadację potrzebuje około 25 minut, oczy konia potrzebują do tego aż 45 minut.
Fizjologia wysiłku
Wysiłek fizyczny jest pracą mięśni szkieletowych oraz trwających międzyczasie wielu czynnościowych zmian. Rodzaj procesów, które zachodzą w ciele pod czas wysiłku zależy od intensywności pracy i czasu jego trwania, wielkości grup mięśniowych zaangażowanych w ruch oraz rodzajów skurczu mięśni.
Wyróżniamy dwa wysiłki, zależnie od rodzajów skurczów mięśni – wysiłki statyczne i dynamiczne. podczas wysiłków statycznych dominującym typem aktywności mięśni są dłużej utrzymywane skurcze izometryczne (utrzymywanie ciężaru), natomiast Wysiłki dynamiczne wykonywane są z przeważającym udziałem skurczów izotonicznych i krótkotrwałych skurczów izometrycznych (jazda na rowerze, chód, bieg,). W zależności od czasu, w którym pracują mięśnie, wysiłki podzielić można na: wysiłki krótkotrwałe, trwające do kilkunastu minut, wysiłki o średniej długości, trwające od kilkunastu minut do 30 – 60 minut i wysiłki długotrwałe, powyżej godziny. Zajęcia hipoterapii zaliczają się do wysiłku o średniej długości. Ze względu na intensywne zaangażowanie całego ciała i utrwalanie wzorców ruchowych ciała, zajęcia powinny trwać 30 minut, jednocześnie pamiętając, aby były one wykonywane regularnie.
